دوم- ارقام و اعداد درباره رشد اقتصادی سال‌جاری نشان می‌دهد رشد در عدد 4درصد یعنی نصف میانگین رشد پیش‌بینی شده است. آیا احتمال رشد 12‌درصد در سال1404 وجود دارد که با جمع 4درصد رشد امسال به طور میانگین به عدد 8‌درصد برسیم؟واقعیت این است که سازمان برنامه و نهادهای جهانی روایت می‌کنند که سال آینده نیز رشد اقتصادی در بهترین حالت در همین عدد یا حتی کمتر از رشد 4‌درصد باقی خواهد ماند. پس به این ترتیب و در صورت محقق شدن رشد میانگین 4درصد در سال‌های 1403 و 1404 باید رشد اقتصادی سال سوم اجرای برنامه به 16‌درصد برسد. آیا چنین احتمالی وجود دارد که تولید ناخالص داخلی ایران در یک‌سال با رشد 16‌درصد روبه‌رو شود؟ واقعیت این است که این یک عدد فوق‌العاده بزرگ در مقیاس رشدهای اقتصاد ایران در دهه‌های تازه سپری شده است.
سوم- چه باید کرد؟ چند سناریو می‌توان پیش‌بینی کرد؛ سناریوی نخست این است که در این عدد برنامه هفتم توسعه با توجه به واقعیت‌های رشد در ایران تجدیدنظر شود. به طور مثال میانگین رشد 6‌درصد یا حتی کمتر را هدف قانون برنامه هفتم کرد. یک سناریوی دیگر این است که برای رشدهای بالای 12‌درصد و بالاتر باید ارزیابی تازه‌ای از میزان سرمایه ارزی و ریالی مورد نیاز جهت رسیدن به رشد میانگین 8درصد با استفاده از ورزیده‌ترین اقتصاددانان بررسی کرد. پس از آن همه امکانات واقعی تامین سرمایه از داخل را محاسبه کرد و به این نتیجه رسید که آیا می‌توان منابع رشد را از داخل آماده کرد یا اینکه بهتر است بساط قانون برنامه هفتم درباره رشد میانگین 8‌درصد را برچید.
چهارم- آیا نیازهای ارزی رشد 8‌درصدی برای قانونگذاران برنامه هفتم مشخص نشده است؟ واقعیت این است که ارقام و اقلام یادشده به سال‌های قبل بازمی‌گردد. باید حرف تازه زد.