پاسخ صحیح بخش خصوصی به این پرسش در شرایط کنونی بسیار اهمیت دارد و بیشتر از آن، وحدت رویه و اتحاد بیشتر و تشدید روحیه همکاری جمعی است که کنشگران و نظریه‌پردازان و نمایندگان بخش خصوصی باید آن را به نمایش بگذارند.
از آنجا که بخش خصوصی پس از چند دهه حاشیه‌نشینی، فرصت ابراز وجود مجدد و نقش‌آفرینی دوباره در اقتصاد ملی پیدا کرده است، حتما این گزاره را مد نظر قرار می‌دهد که هیچ چیز جز کار جمعی و تلاش برای رسیدن به یک هدف مشترک نمی‌تواند تامین‌کننده منافع همه فعالان این بخش باشد. از همه همکارانم در اتاق‌ها، روزنامه‌نگاران صاحب فکر، منتقدان و نظریه‌پردازان اقتصادی تقاضا دارم روی این موضوع تمرکز کنند. سوال این است که تشکل‌های بخش خصوصی و به خصوص اتاق ایران، در شرایط جدید اقتصاد ایران چه نقشی می‌توانند ایفا کنند؟ و اینکه بخش خصوصی را حول چه موضوعی می‌شود متحد و منسجم کرد؟
