رقابت‌های انتخاباتی می‌توانست فرصتی برای بیان مهم‌ترین مشکلات کشور و نقد شیوه‌های حل‌وفصل آن از سوی دولت مستقر باشد؛ اما متاسفانه به‌دلیل شیوه‌های نادرستی که نامزدهای انتخاباتی در مناظره‌ها در پیش گرفتند، نه عملکرد دولت نقد شد و نه فرصتی برای اطلاع از برنامه نامزدها برای اداره کشور به‌وجود آمد. با توجه به شناختی که نسبت به مسائل اقتصادی دارم معتقدم حتی نقاط ضعف دولت در چیدمان کابینه، سیاست‌گذاری و عملکرد اقتصادی، به درستی مطرح نشد. اگر نه، دوره رقابت‌های انتخاباتی برای آقای روحانی می‌توانست خیلی دشوارتر به پایان برسد. به هرحال انتخابات تمام شد. روحانی دوباره رئیس‌جمهور ما است. آنهاکه به او رای دادند، خوشحالند اما آنها که به او رای نداده‌اند هم باید خوشحال باشند. از میان نامزدهای این دوره انتخابات، هیچ‌کس جز روحانی توان حل این مشکلات را ندارد. این را در طول رقابت‌ها به وضوح دیدیم. هیچ‌کدام از رقبای روحانی اشراف لازم را در زمینه مسائل اقتصادی نداشتند. هیچ کدام با برنامه نیامده بودند.
زوج روحانی و جهانگیری به قدری در زمینه مسائل اقتصادی مسلط بودند که مناظره سوم را بی‌چون و چرا فتح کردند. به هرحال رقابت‌ها تمام شد و روحانی یک بار دیگر سکان این کشتی توفان زده را در دست گرفت. کارهای زمین مانده زیاد است. رئیس‌جمهوری جدید برای حل مشکلات کشور زمان می‌خواهد. زمان و کمی حمایت. ویژگی روحانی این است که می‌تواند کابینه‌ای کارآمد تشکیل دهد. در او جنمی هست که می‌تواند نخبگان را جذب کند. در چهار سال گذشته، کابینه روحانی قوی بود؛ اما نقاط ضعف زیادی داشت. ما به روحانی رای دادیم، اما پس از یک دوره، نگرانی و اضطراب، انتظار داریم کابینه‌ای به مراتب قوی‌تر از قبل تشکیل دهد. بی‌تعارف، دولت به وزرایی چالاک و خلاق نیاز دارد. وزرایی که به اندازه اسحاق‌جهانگیری، اقتصاد را بشناسند و بخش‌خصوصی را باور داشته باشند. چه‌خوب می‌شود اگر در دولت جدید، روحانی تقسیم کار کند.
کار سیاست و دیپلماسی را خود پیش ببرد و کار اقتصاد را به اسحاق جهانگیری و محمد نهاوندیان و مسعود نیلی واگذار کند. بخش‌خصوصی 10 درخواست از روحانی دولت دوازدهم دارد: اول: برای بازگرداندن امید به اقتصاد، کابینه‌ای کارآمد تشکیل دهد.
دوم: برای بازگرداندن اعتماد به جامعه، برنامه‌ای جامع برای کاهش فساد تدوین کند.
سوم: برای خروج اقتصاد از بن‌بست، تکلیف ما را در زمینه تعامل با کشورهای جهان مشخص کند.
چهارم: برای تشویق سرمایه‌گذاران، حد و مرز فعالیت‌های دولت را مشخص کند.
پنجم: برای بهینه شدن تخصیص اعتبارات، سیاست‌های حمایتی و مساله یارانه‌ها را به شکلی اصولی حل‌وفصل کند.
ششم: برای بازگرداندن نشاط به اقتصاد، کام بخش‌خصوصی را با آزادسازی و رفع موانع کسب‌وکار شیرین کند.
هفتم: برای حل بزرگ‌ترین مشکل فعلی اقتصاد ایران، بگوید برای بانک‌های بحران‌زده چه در سر دارد،
هشتم: برای گام برداشتن در مسیر توسعه، محیط‌زیست و مساله خشکسالی را بیشتر از گذشته جدی بگیرد،
نهم: برای ایجاد فضای رقابتی، حد و مرز فعالیت بنگاه‌های اقتصادی غیردولتی را مشخص کند.
دهم: برای اینکه به رای دهندگان احترام مضاعف بگذارد، فرصت اصلاح و تغییر را از دست ندهد. روحانی این بار بیشتر از گذشته به مردم مدیون است. مردمی که با همه کاستی‌ها ساختند و گوش به القائات و تبلیغات ندادند و ساعت‌ها در صف ایستادند تا دوباره به او سلام کنند. روحانی الحق و الانصاف، باید قدر این مردم را بداند.»
