پژمان موسوی

کاش تصویر این یک سال و اندی
در ذهن هیچ کس نماند

 دوشنبه 1395/3/3

.

درباره پرویز کلانتری که در واپسین دقایق اردیبهشت درگذشت مگر می‌توان جهانی را تصور کرد که پرویز کلانتری در آن نباشد؟ مگر می‌توان با خالق خاطرات خوب کودکی به همین آسانی بدرود گفت؟ مگر می‌توان خنده‌های او را دیگر نشنید و از کنار نگاه امیدوارانه اش به جهان، براحتی عبور کرد؟ ای کاش تصویر کلانتری در یک سال و اندی گذشته در ذهن هیچ کس نماند، کاش بعدها نگویند بر پرویز کلانتری از آذر 93 تا اردیبهشت 95 چه‌ها گذشت، کاش کسی ندیده باشد کلانتری این روزها را که «می دید» و «می فهمید»، اما توان سخن گفتن و خندیدن نداشت، وای که چه روزهایی گذشته است بر نقاش چیره دست بذله گوی ما در این یک سال و اندی، برای او که مرد رنگ و شعر و کلمه بود. برای او که افتخار بزرگ زندگی اش این بود که نقاش مناظر خاک‌آلود مملکتش بود، اویی که خالق نقاشی‌های کاهگلی بود و همواره آثارش بازتابی بودند از طبیعت و روستاهای ایران، از روستاییان و عشایر و از نشانه‌ها و نمادهای ایرانی. کاش یادمان نرود نقاشی هایش، خاطراتی که از کتاب‌های درسی برایمان ساخت و نوشته هایش، نوشته هایی که در سه کتاب «نیچه نه، فقط بگو مشد اسماعیل»، «چهار روایت» و «ولی اوفتاد مشکل‌ها» در کنار نقاشی‌هایش برایمان تا همیشه به یادگار مانده است. فرح یوسفی همسر مهربان پرویز کلانتری می‌گوید او یک ساعت مانده به پایان اردیبهشت، دقیقاً مثل یک «فرشته» پرواز کرد و رفت، حتماً هم همین‌طور بوده است، مردی که جهان را زیبا می‌دید و زیبا می‌خواست، حتماً هم باید این‌گونه ترک جهان کرده باشد. فقط ما می‌مانیم و اینکه این بار هم بهار، با عزای دل ما آمد، آمد و پرویز کلانتری را از میان ما برد؛ اویی که در بهار پای در این جهان گذاشت و انگار تقدیرش این بود که در بهار هم با این جهان بدرود گوید.
٭ مراسم تشییع پیکر «پرویز کلانتری» 9 صبح امروز در خانه هنرمندان برگزار می شود.